Μαθήματα που πρέπει να αντληθούν: Τελειοποίηση της τάξης του αύριο, σήμερα

Με επικεφαλής τον Δρ Ahmed Kharrufa, έναν ερευνητικό συνεργάτη από το Εργαστήριο Πολιτισμού του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ, η ομάδα διαπίστωσε ότι για να γίνει πλήρης χρήση των πινάκων, η τεχνολογία θα πρέπει να υιοθετηθεί πλήρως από τους δασκάλους.

Είπε: «Τα διαδραστικά τραπέζια έχουν τη δυνατότητα να είναι ένας συναρπαστικός νέος τρόπος μάθησης στοΣΧΟΛΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ– αλλά είναι σημαντικό τα ζητήματα που έχουμε εντοπίσει να επιλυθούν, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά το συντομότερο δυνατό.

"Συνεργατική μάθησηθεωρείται όλο και περισσότερο ως βασική δεξιότητα και αυτές οι συσκευές θα επιτρέψουν στους δασκάλους και τους μαθητές να εκτελούν ομαδικές συνεδρίες με έναν νέο και ενδιαφέροντα τρόπο, επομένως είναι ζωτικής σημασίας οι άνθρωποι που φτιάχνουν τους πίνακες και εκείνοι που σχεδιάζουν το λογισμικό για να εκτελούνται σε αυτούς, να το αποκτήσουν τώρα αμέσως."

Χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο ως εργαλείο μάθησης σε χώρους όπως μουσεία και γκαλερί, η τεχνολογία είναι ακόμα σχετικά νέα στην τάξη και προηγουμένως είχε δοκιμαστεί μόνο από παιδιά σε εργαστηριακές καταστάσεις.

Στη μελέτη συμμετείχαν τάξεις μικτής ικανότητας δύο ετών οκτώ (ηλικίες 12 έως 13), με ομάδες δύο έως τεσσάρωνμαθητέςεργάζονται μαζί σε επτά διαδραστικούς πίνακες.Πέντε δάσκαλοι, που είχαν διαφορετικά επίπεδα διδακτικής εμπειρίας, έδωσαν μαθήματα χρησιμοποιώντας επιτραπέζια.

Κάθε συνεδρία χρησιμοποιούσε Digital Mysteries, λογισμικό που δημιουργήθηκε από τον Ahmed Kharrufa για να ενθαρρύνει τη συνεργατική μάθηση.Έχει σχεδιαστεί ειδικά για χρήση σε ψηφιακές επιτραπέζιες επιφάνειες.Τα Ψηφιακά Μυστήρια που χρησιμοποιήθηκαν βασίστηκαν στο αντικείμενο που διδάσκεται σε κάθε μάθημα και τρία μυστήρια είχαν δημιουργηθεί από καθηγητές για τα μαθήματά τους.

Η μελέτη έθεσε πολλά βασικά ζητήματα τα οποία δεν είχε εντοπίσει προηγούμενη εργαστηριακή έρευνα.Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι ψηφιακές επιτραπέζιες επιτραπέζιες και το λογισμικό που αναπτύχθηκε για να χρησιμοποιηθεί σε αυτές, θα πρέπει να έχουν σχεδιαστεί για να αυξάνουν την επίγνωση των δασκάλων για το πώς προχωρούν διαφορετικές ομάδες.Θα πρέπει επίσης να είναι σε θέση να προσδιορίσουν ποιοι μαθητές συμμετέχουν πραγματικά στη δραστηριότητα.Διαπίστωσαν επίσης ότι πρέπει να υπάρχει ευελιξία, ώστε οι δάσκαλοι να μπορούν να προχωρήσουν στις συνεδρίες που θέλουν – για παράδειγμα, παρακάμπτοντας στάδια σε ένα πρόγραμμα εάν είναι απαραίτητο.Θα πρέπει να μπορούν να παγώνουν τις επιφάνειες και να προβάλλουν την εργασία σε μία ή σε όλες τις συσκευές, ώστε οι δάσκαλοι να μπορούν να μοιράζονται παραδείγματα με όλη την τάξη.

Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι ήταν πολύ σημαντικό οι δάσκαλοι να χρησιμοποιούσαν την τεχνολογία ως μέρος του μαθήματος – παρά ως το επίκεντρο της συνεδρίας.

Ο καθηγητής David Leat, καθηγητής καινοτομίας προγράμματος σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Newcastle, ο οποίος συνέγραψε την εργασία, δήλωσε: «Αυτή η έρευνα εγείρει πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα και τα ζητήματα που εντοπίσαμε ήταν άμεσο αποτέλεσμα του γεγονότος ότι διεξάγαμε αυτήν τη μελέτη σε πραγματικό -Ρύθμιση της τάξης ζωής. Αυτό δείχνει πόσο σημαντικές είναι τέτοιες μελέτες.

"Τα διαδραστικά τραπέζια δεν είναι αυτοσκοπός, είναι ένα εργαλείο όπως όλα τα άλλα. Για να τα αξιοποιήσετε στο έπακροδασκάλουςπρέπει να τα κάνουν μέρος της δραστηριότητας στην τάξη που έχουν προγραμματίσει – όχι να τα κάνουν τη δραστηριότητα του μαθήματος».

Περαιτέρω έρευνα για το πώς χρησιμοποιούνται οι επιτραπέζιες επιφάνειες στην τάξη πρόκειται να διεξαχθεί από την ομάδα αργότερα φέτος με ένα άλλο τοπικό σχολείο.

Το χαρτί "Tables in the Wild: Μαθήματα από μια μεγάλης κλίμακας ανάπτυξη πολλών επιτραπέζιων», παρουσιάστηκε στο πρόσφατο συνέδριο ACM 2013 για τους ανθρώπινους παράγοντες στην πληροφορική στο Παρίσι